7.05.2012

Poszłam i kupiłam sandały. Ot tak po prostu. Jasno beżowe. A wspominałam, że z kasą ostatnio dość krucho ;-)

W szafce z obuwiem należało zrobić porządek. To znaczy, spakować zimowe i wyjąć letnie. Więc zaczęłam wyjmować. Ze zdziwieniem odkryłam, że jasno beżowe sandały są zupełnie niezniszczone. Przez ułamek sekundy mignęło mi w głowie, że one przecież STARE są strasznie. Mają ze trzy lata. A takie niezniszczone? Nic to. Wypakowałam co miałam, schowałam co miałam.
Następnego dnia był straszny upał więc ubrałam się w jasne letnie rzeczy i wychodząc włożyłam te właśnie sandały. W drodze powrotnej poważnie rozważałam zdjęcie ich z nóg i obiecałam sobie, że więcej ich nie założę. Oglądałam się za siebie czy na chodniku zostają za mną krwawe ślady. Już się domyślam dlaczego są jak nowe. Po prostu idę w nich raz do roku. Dosłownie. Ten pierwszy raz. Następnie leczę nogi przez parę tygodni. Potem donaszam te, które zostały z poprzedniego sezonu. Tyle tylko, że tym razem nie posiadam już sandałów do donaszania.
Poszłam i kupiłam nowe. Tak się teraz zastanawiam co zrobić z tymi starymi. Nie posiadam inklinacji do tworzenia kolekcji. Butów szczególnie. Spróbuję je stłuc i rozciągnąć. Tylko nie mam odwagi ich założyć żeby sprawdzić jak mi wyszły te poprawki. No cóż. Zobaczę. Najwyżej zaniosę je na śmietnik. Nie mam odwagi oddać ich innej kobiecie, bo nie znam takiej, która aż tak mi podpadła ;-)