Kupiłam mieszkanie.
Nie obyło się bez kredytu. Mam wrażenie, że taki zakup bez pożyczki w dzisiejszych czasach udaje się tylko nielicznym. Wzięłam więc kredyt. Mam stres. Bo co to będzie jeśli... ? Przed jego wzięciem liczyłam w tę i nazad czy go wziąć i jaka mogłaby być rata by w razie czego mnie od razu nie pokonała.
Już go mam. Teraz trzeba żyć. Tak by w razie załamania nie zostać na lodzie. Tak ja to widzę. Tym bardziej, że nie wystarczy puste mieszkanie. Puste ściany. Coś do niego jeszcze trzeba.
I teraz najlepsze.
Większość ludzi, które są w moim otoczeniu oczekuje, że mieszkanie to będzie w pełni wyposażone i umeblowane. Będą w nim wszelkie niezbędne a nawet zbędne rzeczy. Już. Dlaczego nie? A tam widziałam śliczną lampę. A tam widziałam super meble, a tam była świetna kanapa, a tam były nowe meble kuchenne, a tam śliczna zastawa, a tam super szafeczki, a tam...
- Już minęły prawie dwa miesiące a ty masz jeszcze nie umeblowane mieszkanie? Nie masz TV? Nie masz ....? Nie masz żyrandola?! Wystarczy przecież kupić!
Nie mam. I nie będę miała. Mam inne priorytety. Wolę nie żyć z dnia na dzień. Wolę by mój budżet miesięczny nie wyglądał następująco: wypłata - rata- rata- rata - rata - czynsz = 100 zł "na życie". A co jeśli znienacka okaże się, że muszę kupić jakieś tabletki na grypę? Też je wezmę na kredyt?
Nie mam możliwości kupienia wszystkich tych rzeczy za jednym zamachem. Niestety moje finanse mi na to nie pozwalają. Wolę sobie podzielić i zaplanować zakupy. Rzeczy potrzebniejsze, mniej potrzebne, zbędne.
I tak zrobiłam remont, powiesiłam karnisze, mam firanki (żeby mi sąsiedzi się w życie nie gapili), mam lodówkę, piec, stare fotele, ławę i łóżko i stolik. TV może poczekać. Tak samo jak wypasiona kanapa i reszta mebli "niezbędnych do życia". Odłożę parę setek to będę miała nową pralkę, żyrandol, szafki do sypialni i inne rzeczy. To musi potrwać. Moja wypłata nie ma sześciu zer ;-) Niestety ;-)
Najzabawniejsze, że często takie propozycje "rat na wszytko" proponują mi ludzie, którzy dopiero skończyli się meblować. 30 lat po wybudowaniu domu. Ewentualnie pada propozycja żebym pozabierała rzeczy od rodzicielki. A ona? Nad tym się nie zastanawiają. Może to ona powinna "pójść" w raty? Dlaczego niby? Ona też się meblowała przez długi czas. Teraz jak już ma wszystko tak jak chciała ma mi to dać?! Niby dlaczego?
Notka inspirowana przez
Iw :-)
